Autisme en racisme

De intersectie tussen validisme en racisme maakt dat BIPOC autisten vaak niet, fout, of te laat gediagnosticeerd worden, zij ondergerepresenteerd zijn in onderzoek, vaker uitgesloten zijn van de juiste hulp, vaker weggezet worden als ‘opstandig’ en ook: meer kans hebben om gearresteerd te worden (Free Matthew Rushin !) of zelfs te komen te overlijden in contact met de politie.

Het probleem is, ik ben wit, ik kan dus nooit racisme aan den lijve ondervinden (en nee reverse racism bestaat niet, je kunt hooguit gediscrimineerd worden, racisme is namelijk systematisch en institutioneel). Ja ik ben aspirant intersectioneel activist en zet mij al jaren in voor een inclusief kinderfeest. December put mij ieder jaar compleet uit en ik wil nu dus al weken schrijven over racisme bij autisme maar ik durf niet.

Omdat ik wit ben, heb ik wit privilege. Dit betekend niet dat mijn leven niet zwaar is geweest of dat ik het makkelijk heb. Het enige wat het betekend, is dat mijn huidskleur er geen onderdeel van was. Ik zal minder snel aangehouden worden door de politie, ik zal eerder als autistisch erkend worden en ik zal sneller aangenomen worden.

Ik ga er toch over proberen te schrijven, want jullie moeten weten dat wereldwijd BIPOC autisten het vaak moeilijker hebben. Er zijn teveel BIPOC autisten vermoord door de politie, en er zijn teveel BIPOC kinderen niet gediagnosticeerd en weggezet met ‘gedragsproblemen’ om hierover te zwijgen en ga zo maar door. De intersectie tussen validisme en racisme maakt dat BIPOC autistische mensen buitenproportioneel meer gevaar lopen.

Echter kan en wil ik niet de stem hiervoor zijn. Het is niet mijn plek. En er is zat over geschreven.Ik kan dit hooguit doen o.b.v. de geleefde ervaring van BIPOC autisten, maar zelfs dat vind ik ongepast, lees en luister naar BIPOC autistische stemmen:

Autivisme Redactie
Autivisme Redactie
Artikelen: 29

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ga naar de inhoud