Gisteren was het Wereld Gehandicapten Dag (International Day of Disabled Persons).
Ik had iets willen schrijven, maar kon dat niet, vanwege ja..mijn handicap. Nog steeds wringt het bij mij om autisme een handicap te noemen. Het is tenslotte zoveel meer; creativiteit, empathie, logica, analytisch, humor.. Dat autisme juist ook veel positieve aspecten kan hebben, heb ik tot nu toe steeds willen benadrukken. Ook lijkt het woord voorbehouden voor mensen met een zichtbare handicap.
Daar zit eigenlijk al de crux; het woord ‘beperking’ is eenzijdig, louter negatief en gaat over waarneembare zaken, maar is dat wel echt zo? Zonder te erkennen dat autisme een beperking kan zijn, zouden we geen recht hebben op de Wajong en andere sociale voorzieningen zoals levensloopbegeleiding, zorg aan huis of in een woongroep of bijvoorbeeld een jaar studievertraging op mogen lopen. En alleen negatief hoeft het dus ook niet te zijn. Mensen met een onzichtbare beperking of handicap hebben daarnaast vaak moeite om erkend te worden hierin. Zowel mensen met een zichtbare als onzichtbare handicap hebben last van het simpele feit dat de maatschappij niet voor hen is ingericht.
Jeanette Chedda * zegt over haar beperking: ‘”Nederland beschouwt mensen met een beperking, chronische ziekte of psychische kwetsbaarheid (zichtbaar onzichtbaar, 3 miljoen mensen bij elkaar, red.) als een last of probleem. Terwijl het probleem niet is dat ík een beperking heb, maar dat de samenleving niet voor mij is gemaakt. Het is zo krom. In Nederland beschouwen we het onderdeel handicap als onderdeel van iemands identiteit als probleem. En met open ogen accepteren we het.’
*Jeanette staat op nummer 4 van de kieslijst van politieke partij BIJ1. Dit is niet alleen de meest diverse kieslijst in de geschiedenis van Nederland ooit, ook neurodiversiteit wordt hierin ruimschoots gerepresenteerd.
https://www.npo3.nl/voor-jeanette-heeft-wereldgehandicaptendag-een-dubbele-betekenis
